Pobieranie zdrewniałych sadzonek

 Pobieranie zdrewniałych sadzonek to niezwykle fascynujący proces, który pozwala na rozmnażanie wielu gatunków drzew i krzewów. Zrozumienie, kiedy i jak to zrobić, jest kluczowe dla sukcesu ogrodniczego przedsięwzięcia. Zacznijmy od tego, że najlepszym czasem na pobieranie zdrewniałych sadzonek jest jesień, kiedy rośliny są w stanie spoczynku. Właśnie wtedy ich wzrost jest zahamowany, co oznacza, że roślina nie będzie tracić energii na produkcję liści czy kwiatów, a skupi się na ukorzenieniu.

Proces pobierania sadzonek powinien rozpocząć się od wyboru odpowiednich pędów. Najlepiej wybierać te, które są zdrowe, bez oznak chorób czy uszkodzeń. Idealnie, jeżeli są to jednoroczne pędy, które zdążyły już zdrewnieć, ale nie są zbyt grube. Przykładowo, jeżeli zamierzamy rozmnażać bzy lilak, szukajmy pędów o grubości ołówka. Muszą mieć co najmniej dwie pary pąków!

Gdy już wybierzemy odpowiednie pędy, następny krok to ich przycięcie. Każda sadzonka powinna mieć długość około 15-20 cm. Ważne jest, aby cięcie dolne wykonywać tuż pod węzłem, czyli miejscem, z którego wyrastają liście, ponieważ to właśnie tam najłatwiej rozwijają się korzenie . Górne cięcie po skosie  można wykonać około 1 cm nad węzłem( posmarować maścią ogrodniczą).  Teraz przechodzimy do przechowywania sadzonek do wiosny. Najlepszym sposobem jest umieszczenie ich w wilgotnym piasku lub torfie. Można to zrobić, wkładając je do doniczki lub skrzynki, którą następnie przechowujemy w chłodnym, ale nie zamarzającym miejscu, takim jak piwnica czy garaż. Ważne jest, aby sadzonki nie wyschły, dlatego regularnie sprawdzajmy wilgotność podłoża.

Kiedy nadchodzi wiosna, jest to idealny czas na ukorzenienie naszych sadzonek. Możemy to zrobić na kilka sposobów, ale najprostszym jest umieszczenie ich w doniczkach wypełnionych mieszanką torfu i piasku. Ważne, aby zapewnić im odpowiednią wilgotność. Przykładem rośliny, która dobrze się ukorzenia w ten sposób, jest porzeczka. Warto również pamiętać o użyciu ukorzeniacza, który zwiększy szanse na rozwój korzeni. Wystarczy zanurzyć dolną część sadzonki w ukorzeniaczu przed umieszczeniem jej w podłożu.

Jakie krzewy i drzewa można ukorzenić w ten sposób? Lista jest długa, ale do najpopularniejszych należą wspomniane już bzy lilak o, róże czy bukszpan oraz: 

• budleja Dawida,
•  dereń, 
• forsycja, 
• hortensja bukietowa
• jaśmin nagokwiatowy,
•  jaśminowiec wonny, 
• kalina, 
• karagana syberyjska,
•  krzewuszka, 
• ligustr,
•  pęcherznica kalinolistna,
•  pięciornik, 
• porzeczka 
• śnieguliczka biała, 
• tamaryszek, tawuła, 
• złotlin, 
• żylistek

 Każdy z tych gatunków ma swoje specyficzne wymagania, ale zasady ogólne pozostają takie same. Na przykład róże mogą potrzebować nieco więcej czasu na ukorzenienie, ale dzięki cierpliwości i odpowiedniej pielęgnacji na pewno się to uda.

Podczas całego procesu niezwykle ważne jest, aby zachować cierpliwość i systematyczność. Ukorzenianie zdrewniałych sadzonek to proces, który wymaga czasu, ale satysfakcja z własnoręcznie rozmnożonych roślin jest ogromna. Pamiętajmy, że każda roślina jest inna i może reagować na nasze działania w różny sposób, więc warto obserwować i dostosowywać swoje działania do potrzeb konkretnych gatunków.

Na koniec warto podkreślić, że rozmnażanie roślin z sadzonek nie tylko pozwala zwiększyć liczbę roślin w naszym ogrodzie, ale także daje możliwość zachowania ulubionych odmian i dzielenia się nimi z innymi. Jest to również doskonała okazja do eksperymentowania i nauki, ponieważ każda próba ukorzenienia może przynieść nowe doświadczenia i wiedzę. Zachęcam do wypróbowania tej metody i czerpania radości z ogrodnictwa.

Ochrona roślin przed mrozem

 

Ochrona roślin przed mrozem to temat, który zyskuje na znaczeniu w miarę zbliżania się mroźnych nocy. Dla wielu ogrodników i miłośników roślin, nocne mrozy  są  okresem pełnym wyzwań. Jednakże, dzięki odpowiednim środkom ostrożności i zastosowaniu sprawdzonych metod, można zminimalizować ryzyko uszkodzeń spowodowanych niskimi temperaturami.

Pierwszym krokiem w ochronie roślin przed mrozem jest zrozumienie, które gatunki roślin są najbardziej wrażliwe na zimno. Rośliny tropikalne, takie jak hibiskus czy storczyki, są szczególnie narażone na uszkodzenia. Dlatego warto rozważyć przeniesienie ich do wnętrza domu lub do cieplejszych miejsc, takich jak szklarnie. Jeśli nie masz szklarni, możesz stworzyć tymczasowe osłony z materiałów takich jak plastikowe folie lub agrowłóknina. Ważne jest, aby zabezpieczyć rośliny przed bezpośrednim kontaktem z zimnym powietrzem, jednocześnie zapewniając im dostęp do światła.

Kolejną skuteczną metodą jest mulczowanie gleby wokół roślin. Mulczowanie polega na pokrywaniu gleby materiałami organicznymi, takimi jak słoma, liście czy kora drzewna. Proces ten działa jak naturalna izolacja, która pomaga utrzymać ciepło w glebie i chroni korzenie roślin przed przemarznięciem. Mulczowanie jest szczególnie korzystne dla roślin wieloletnich, które nie mogą być przeniesione do wnętrza. Dodatkowo, mulczowanie wspomaga zatrzymywanie wilgoci w glebie, co jest istotne, ponieważ zimowe wiatry mogą prowadzić do jej szybkiego wysychania.

Podlewanie roślin przed nadejściem mrozu to kolejna strategia, która może okazać się pomocna. Wilgotna gleba zatrzymuje więcej ciepła niż sucha, co stanowi dodatkową warstwę ochrony dla korzeni. Należy jednak pamiętać, aby nie przesadzić z ilością wody, ponieważ zbyt mokra gleba może zamarzać i uszkadzać korzenie. Idealnie jest podlewać rośliny w ciągu dnia, gdy temperatura jest nieco wyższa, aby umożliwić wodzie wchłonięcie się w głąb gleby przed nadejściem nocy.

Osłony roślin to kolejna popularna metoda ochrony przed mrozem. Można używać specjalnych pokrowców wykonanych z agrowłókniny, która pozwala na przepływ powietrza, ale zatrzymuje ciepło. W sytuacjach nagłego spadku temperatury można również użyć prostszych materiałów, takich jak stare prześcieradła czy ręczniki, które stanowią tymczasową barierę przed zimnem. Pamiętaj jednak, aby usunąć osłony w ciągu dnia, gdy temperatura się podnosi, aby zapewnić roślinom dostęp do światła i świeżego powietrza. Można przykryć na noc rośliny wrażliwe kartonem lub dużym wiadrem.

Przenoszenie roślin do pomieszczeń zamkniętych to opcja dla tych, którzy dysponują odpowiednią przestrzenią. Ważne jest, aby stopniowo przyzwyczajać rośliny do zmiany warunków. Można to zrobić na przykład przez umieszczenie ich najpierw w nieogrzewanym garażu lub piwnicy, zanim trafią do ogrzewanych pomieszczeń. Taka aklimatyzacja pomaga zminimalizować stres rośliny związany z gwałtownymi zmianami temperatury.

Warto również zwrócić uwagę na lokalizację roślin w ogrodzie. Rośliny sadzone w miejscach osłoniętych od wiatru, takich jak przy ścianach budynków czy ogrodzeniach, są mniej narażone na uszkodzenia mrozowe. Ściany budynków mogą bowiem oddawać ciepło nagromadzone w ciągu dnia, co działa jak naturalna bariera przed zimnem. Planując nasadzenia, warto również uwzględnić ukształtowanie terenu. Rośliny umieszczone w niższych partiach ogrodu mogą być bardziej narażone na mrozy z powodu gromadzenia się zimnego powietrza.

Dla drzew zaczynających kwitnienie -polecam oprysk ASAHI SL - preparat ten stymuluje wzrost roślin narażonych na przymrozki.

stymulator wzrostu

Cięcie krzewów ozdobnych wiosną

 Marzec to idealny czas na przycinanie wielu krzewów ozdobnych, które po zimowej przerwie zaczynają budzić się do życia. Przycinanie w tym okresie nie tylko sprzyja zdrowemu wzrostowi roślin, ale także wpływa na ich estetyczny wygląd. Regularne przycinanie jest kluczowe dla zachowania krzewów w dobrej kondycji i formie, a także dla stymulowania obfitego kwitnienia w sezonie. Warto jednak pamiętać, że nie wszystkie krzewy wymagają przycinania w marcu, dlatego ważne jest, aby wiedzieć, które z nich są na to przygotowane.

Jednym z najczęściej przycinanych krzewów ozdobnych w marcu jest forsycja. To wyjątkowo popularna roślina, która charakteryzuje się żółtymi kwiatami pojawiającymi się jeszcze przed rozwinięciem liści. Forsycję należy przycinać zaraz po zakończeniu kwitnienia, co zazwyczaj przypada na marzec. Usuwanie starych i zbyt długich pędów sprzyja wzrostowi nowych gałązek, które w kolejnym sezonie przyniosą jeszcze więcej kwiatów. Dzięki temu krzew zachowuje zwartą formę i nie traci na atrakcyjności.

Kolejnym krzewem, który warto przycinać w marcu, jest hortensja. W przypadku tej rośliny, szczególnie istotne jest przycinanie zeszłorocznych pędów, które już przekwitły. Hortensje kwitną na pędach tegorocznych, dlatego cięcie w marcu pozwala na usunięcie starych i martwych części, jednocześnie dając miejsce nowym pędom do wzrostu. Warto pamiętać, że hortensji ogrodowych nie przycinamy ,bo one kwitną na pędach zeszłorocznych.

Róże to kolejna grupa krzewów, które przycinamy w marcu. W tym przypadku kluczowe jest usunięcie wszystkich martwych, chorych oraz słabych pędów, które mogłyby osłabić roślinę. Przycinanie róż w marcu sprzyja również lepszemu krzewieniu się rośliny, a także obfitemu kwitnieniu w sezonie letnim. Warto przy tym pamiętać, że różne odmiany róż mogą wymagać różnego podejścia do przycinania, dlatego warto zapoznać się z zaleceniami dla konkretnego gatunku. Ja swoje róże tnę wtedy, gdy zaczyna kwitnąć forsycja.

Bez lilak to kolejny krzew, który możemy przycinać w marcu. Choć nie jest to obowiązkowe, przycinanie bzu w tym okresie pozwala na kontrolowanie jego rozrastania się oraz formowanie krzewu w pożądaną formę. Ważne jest, aby przycinać bez zaraz po kwitnieniu, co najczęściej przypada na późną wiosnę, ale w przypadku zaniedbanych krzewów, wstępne przycinanie można rozpocząć już w marcu, aby usunąć najstarsze gałęzie i pobudzić roślinę do wzrostu.

Berberys to kolejny krzew, który możemy przycinać w marcu. Jest to roślina o dość bujnym wzroście, dlatego regularne przycinanie jest niezbędne, aby zachować jej atrakcyjną formę. W marcu warto usunąć wszelkie uszkodzone i chore pędy, a także te, które krzyżują się lub rosną do środka krzewu, co pozwala na lepsze przewietrzenie i nasłonecznienie wnętrza rośliny. Dzięki temu berberys będzie zdrowy i obficie kwitnący.

Podczas przycinania krzewów ozdobnych w marcu ważne jest, aby używać odpowiednich narzędzi, takich jak sekatory i nożyce do gałęzi, które powinny być dobrze naostrzone i czyste. Zapewni to precyzyjne cięcie i zmniejszy ryzyko infekcji roślin. Należy również pamiętać o usuwaniu wszystkich przyciętych części roślin, ponieważ mogą one stać się siedliskiem chorób i szkodników.

Przycinanie krzewów w marcu to zadanie, które wymaga pewnej wiedzy i doświadczenia, ale przynosi wiele korzyści. Rośliny nie tylko stają się bardziej odporne na choroby, ale także zyskują na urodzie i obfitości kwitnienia. Dlatego warto poświęcić trochę czasu na naukę prawidłowego przycinania i cieszyć się pięknem swojego ogrodu przez cały rok.

Gleba ciężka i gliniasta -jak poprawić strukturę?

 Gleba ciężka i gliniasta może stanowić wyzwanie dla ogrodników i rolników, jednak odpowiednie działania mogą znacznie poprawić jej strukturę, co jest kluczowe dla zdrowego wzrostu roślin. W tym poście  omówimy, jak krok po kroku można poprawić strukturę takiej gleby, aby stała się bardziej przyjazna dla roślin oraz bardziej efektywna w kontekście upraw.

Pierwszym krokiem jest zrozumienie, dlaczego gleba gliniasta jest problematyczna. Glina ma tendencję do zbijania się, co powoduje, że woda ma trudności z przenikaniem przez nią. To z kolei prowadzi do problemów z drenażem, a w konsekwencji może skutkować zalewaniem korzeni roślin. Dodatkowo, gleba taka jest trudna do obróbki i ciężka, co utrudnia sadzenie i pielęgnację roślin. Jednym z pierwszych kroków, jakie można podjąć, jest dodanie organicznej materii do gleby. Kompost, obornik, czy liście są doskonałymi dodatkami, które mogą poprawić strukturę gleby. Materia organiczna pomaga rozluźnić glebę, co poprawia jej drenaż i napowietrzenie. Przykładowo, regularne dodawanie kompostu do gleby może już w ciągu kilku sezonów znacząco poprawić jej jakość.

Kolejnym krokiem jest zastosowanie piasku w celu poprawy struktury gleby. Wprowadzenie piasku do gleby gliniastej może pomóc w zmniejszeniu jej zbijania się i poprawić przepuszczalność wody. Ważne jest jednak, aby używać go w odpowiednich proporcjach. Zbyt duża ilość piasku może spowodować, że gleba stanie się zbyt luźna i nie będzie dobrze zatrzymywać wody. Dlatego zaleca się stosowanie proporcji około 1:2 piasku do gliny. Warto jednak pamiętać, że piasek nie zastąpi materii organicznej, a jedynie ją uzupełni.

Kolejnym ważnym aspektem jest odpowiednie zarządzanie wodą. Gleba gliniasta może być trudna do pracy, zwłaszcza gdy jest mokra. Aby uniknąć problemów z zalewaniem, warto zainwestować w systemy drenażowe. Mogą to być rowy drenażowe, rury perforowane lub inne rozwiązania, które pomogą odprowadzić nadmiar wody z gleby. Dobrze zaplanowany system drenażowy może znacząco poprawić warunki wzrostu roślin i ułatwić pracę z glebą.

Kolejną techniką jest zastosowanie wapna. Wapno jest często używane do poprawy struktury gleby gliniastej, ponieważ pomaga ono w rozbijaniu cząsteczek gliny, co czyni glebę bardziej przepuszczalną i przewiewną. Jednak zanim zdecydujesz się na użycie wapna, ważne jest, aby przeprowadzić test pH gleby, ponieważ wapno może podnosić pH gleby. Optymalne pH dla większości roślin wynosi od 6 do 7. Jeśli test wykaże, że gleba jest zbyt kwaśna, wapno będzie dobrym rozwiązaniem.

Istnieją również rośliny, które mogą pomóc w poprawie struktury gleby gliniastej. Rośliny o głęboko sięgających korzeniach, takie jak lucerna czy koniczyna, mogą pomóc w rozluźnieniu gleby. Ich korzenie wnikają głęboko w ziemię, co pomaga w tworzeniu kanałów dla wody i powietrza. Dodatkowo, po obumarciu roślin, ich korzenie pozostawiają po sobie puste kanały, które jeszcze bardziej poprawiają strukturę gleby.

Ostatnim, ale nie mniej ważnym krokiem jest regularne spulchnianie gleby. Użycie odpowiednich narzędzi, takich jak widły ogrodowe czy glebogryzarka, pozwala na mechaniczne rozluźnienie gleby. Regularne spulchnianie pomaga również w mieszaniu materii organicznej z glebą, co przyspiesza proces jej poprawy. Warto jednak pamiętać, aby unikać pracy z glebą, gdy jest bardzo mokra, ponieważ to może prowadzić do jej zbijania się.

Podsumowując, poprawa struktury gleby ciężkiej i gliniastej wymaga czasu i konsekwencji, ale jest jak najbardziej możliwa do osiągnięcia. Regularne dodawanie materii organicznej, stosowanie piasku, wapna, odpowiednie zarządzanie wodą, sadzenie odpowiednich roślin oraz regularne spulchnianie gleby to kluczowe kroki, które mogą przynieść oczekiwane rezultaty. Dzięki tym działaniom gleba stanie się bardziej żyzna, co z pewnością zaowocuje zdrowszymi i bardziej obfitymi plonami.

Przycinanie drzew i krzewów jesienią

 Jesień to wyjątkowy czas w ogrodzie, kiedy natura przygotowuje się do zimowego spoczynku. To również doskonały moment na przycinanie drzew i krzewów, aby zapewnić im zdrowy wzrost w przyszłym sezonie. W tym poście omówimy, jakie gatunki warto przycinać jesienią i dlaczego jest to istotne. 

Pierwszym krokiem w jesiennym przycinaniu jest identyfikacja drzew i krzewów, które wymagają naszej uwagi. Wiele gatunków dobrze reaguje na przycinanie w tym okresie, ponieważ pozwala to na usunięcie martwych lub chorych gałęzi, które mogą stanowić zagrożenie dla rośliny. Dobrym przykładem są drzewa owocowe, takie jak jabłonie i grusze. Przycinanie ich jesienią nie tylko pomaga w usunięciu uszkodzonych gałęzi, ale również w formowaniu drzewa, co sprzyja lepszej cyrkulacji powietrza i światła. Dzięki temu roślina jest mniej podatna na choroby i szkodniki. Z drzew owocowych usuwamy zmumifikowane owoce, aby zapobiec rozwojowi chorób grzybowych. Koniecznie wykonujemy oprysk na brzoskwinie na choroby grzybowe -kędzierzawość liści!

Kolejnym istotnym aspektem jest przycinanie krzewów ozdobnych. Krzewy takie jak lilaki można przycinać jesienią, aby zachować ich kształt i kontrolować wzrost.  Z drugiej strony, lilaki warto przycinać z umiarem, aby nie usunąć pąków kwiatowych, które zakwitną w następnym roku.

Nie zapominajmy też o różach, które wymagają szczególnej troski przed nadejściem zimy. Przycinanie róż jesienią to temat często dyskutowany wśród ogrodników. Warto wiedzieć, że delikatne przycięcie pędów może pomóc w ochronie rośliny przed uszkodzeniami spowodowanymi przez wiatr i śnieg. Usunięcie martwych lub uszkodzonych gałęzi jest również kluczowe, aby zapobiec rozwojowi chorób grzybowych.

Ważnym przykładem są również krzewy jagodowe, takie jak maliny i jeżyny. Maliny owocujące na nowych pędach, znane jako maliny jesienne, należy przycinać tuż przy ziemi po zakończeniu owocowania. To pomoże w zachowaniu zdrowia krzewu i zapewni obfite plony w przyszłym roku. Jeżyny, które owocują na pędach dwuletnich, wymagają usunięcia tych starszych, owocujących pędów, co pozwala na lepszy wzrost nowych.

Jesienne przycinanie ma również znaczenie dla krzewów iglastych, które często są pomijane w tym procesie. Krzewy takie jak tuje czy cyprysiki mogą być przycinane jesienią, aby zachować ich formę i zdrowie. Usunięcie martwych lub zbyt gęsto rosnących gałęzi przyczynia się do lepszej cyrkulacji powietrza, co jest kluczowe, zwłaszcza w wilgotnych miesiącach zimowych.

Nie można też zapominać o bezpieczeństwie podczas przycinania. Używaj zawsze odpowiednich narzędzi, które są ostre i czyste, aby zapobiec przenoszeniu chorób. 

Po u życiu narzędzia dezynfekuj! 

Wrzos zwyczajny,

  

Wrzos jest rośliną, która nie tylko zdobi nasze ogrody swoją piękną, fioletową barwą, ale także jest niezwykle interesująca pod względem botanicznym. Aby w pełni cieszyć się jej urokiem, warto zrozumieć, gdzie najlepiej rośnie, jakie gleby preferuje, jak ją rozmnażać, jak przygotować do zimowania, jakie nawozy stosować oraz jak dbać o jej prawidłowe nawodnienie.

Wrzos zwyczajny, znany również jako Calluna vulgaris, to roślina, która naturalnie występuje na wrzosowiskach, w lasach i na skrajach borów sosnowych. Preferuje stanowiska słoneczne, chociaż poradzi sobie także w półcieniu. Wrzos ma jednak swoje wymagania co do gleby. Najlepiej rośnie na glebach kwaśnych, o pH w granicach 3,5-5,5. Gleby muszą być przepuszczalne, piaszczysto-żwirowe, ubogie w składniki odżywcze. W naturalnym środowisku wrzosy często spotykamy na jałowych, piaszczystych glebach, co pokazuje, że nie wymagają one bogatego podłoża do wzrostu. Jeśli gleba w naszym ogrodzie jest zbyt zasadowa, warto ją zakwasić, dodając torf wysoki lub specjalne preparaty zakwaszające.

Rozmnażanie wrzosów jest procesem, który można przeprowadzać na kilka sposobów, ale najczęściej stosowanym jest rozmnażanie przez sadzonki pędowe. Najlepszym czasem na pobieranie sadzonek jest późne lato, od sierpnia do września. Wybieramy zdrowe, niezdrewniałe pędy, które delikatnie odrywamy od rośliny matecznej. Następnie usuwamy dolne liście i umieszczamy sadzonki w mieszance torfu i piasku. Warto zadbać o odpowiednią wilgotność podłoża i miejsce o dużej ilości światła, ale nie bezpośredniego nasłonecznienia. Po kilku tygodniach sadzonki powinny zacząć wytwarzać korzenie i będą gotowe do przesadzenia na stałe miejsce w ogrodzie.

Zimowanie wrzosów w naszym klimacie nie jest szczególnie trudne, ale wymaga pewnych przygotowań. Wrzosy są dość odporne na mróz, jednak młode rośliny warto zabezpieczyć przed zimą. Dobrym rozwiązaniem jest okrycie ich gałązkami iglaków lub agrowłókniną, co ochroni je przed niskimi temperaturami oraz wysuszającym wiatrem. Warto również pamiętać, że wrzosy nie lubią nadmiaru wilgoci zimą, dlatego dobrze jest zadbać o odpowiedni drenaż gleby, aby uniknąć zastoin wodnych.

Jeśli chodzi o nawożenie, wrzosy nie są bardzo wymagające, ale warto je wspomagać, aby rosły zdrowo i obficie kwitły. Najlepszym rozwiązaniem są nawozy dedykowane roślinom kwasolubnym, które dostarczają odpowiednich składników odżywczych, nie podnosząc jednocześnie pH gleby. Nawożenie warto przeprowadzać wczesną wiosną oraz po kwitnieniu, aby rośliny miały siłę na regenerację i przygotowanie się do kolejnego sezonu.

Podlewanie wrzosów to kolejny istotny element ich pielęgnacji. Wrzosy są roślinami, które nie lubią nadmiaru wody, dlatego podlewanie powinno być umiarkowane. Warto jednak pamiętać, że w okresie upałów, szczególnie na stanowiskach nasłonecznionych, wrzosy mogą wymagać dodatkowego podlewania. Najlepszym rozwiązaniem jest podlewanie rano lub wieczorem, gdy słońce nie operuje już tak mocno, co pozwoli uniknąć poparzeń liści. Woda powinna być miękka, najlepiej deszczowa lub przefiltrowana, aby nie podnosić pH gleby.

Wrzosy to doskonały wybór nie tylko do ogrodów przydomowych, ale także do kompozycji w donicach na balkonach i tarasach, gdzie mogą stanowić efektowną ozdobę przez cały sezon. Warto więc poświęcić im trochę uwagi, aby w pełni wykorzystać ich potencjał dekoracyjny i cieszyć się ich urokiem w pełni.

O