skalnica zarzyczkolistna

 

Skalnica zarzyczkolistna, znana również pod łacińską nazwą Saxifraga paniculata, to wyjątkowa roślina, która zasługuje na szczególną uwagę w ogrodzie. Dzięki swoim charakterystycznym cechom, jest często wybierana przez ogrodników, którzy cenią sobie różnorodność i estetykę. 

Zacznijmy od uprawy skalnicy zarzyczkolistnej. Jest to roślina, która preferuje stanowiska słoneczne lub półcieniste. Najlepiej rośnie w glebie przepuszczalnej, o odczynie lekko kwasowym do obojętnego. Ważne jest, aby gleba była dobrze zdrenowana, ponieważ roślina ta nie toleruje nadmiaru wilgoci, co może prowadzić do gnicia korzeni. Dlatego, jeśli masz w ogrodzie miejsca, które są naturalnie wilgotne, warto zadbać o odpowiedni drenaż przed posadzeniem skalnicy.

Skalnica zarzyczkolistna osiąga zazwyczaj wysokość od 10 do 30 centymetrów, co czyni ją idealnym wyborem do ogrodów skalnych, rabat czy jako roślina okrywowa. Jej niewielka wysokość nie oznacza jednak, że jest mało efektowna. Wręcz przeciwnie, dzięki zwartej formie i atrakcyjnym kwiatom, potrafi przyciągnąć wzrok i stać się centralnym punktem w kompozycji ogrodowej.

Kwiaty skalnicy zarzyczkolistnej są jednym z jej największych atutów. Mają one delikatną, różową  barwę, która doskonale kontrastuje z zielenią liści. W niektórych odmianach możemy także spotkać kwiaty o lekko czerwonej  tonacji. Kwiaty te są drobne, ale zazwyczaj występują w dużych ilościach, tworząc gęste, efektowne kwiatostany. Ich subtelna barwa sprawia, że roślina ta doskonale wpisuje się w różnorodne aranżacje ogrodowe, dodając im elegancji i świeżości.

Termin kwitnienia skalnicy zarzyczkolistnej przypada na okres od maja do lipca, co czyni ją wspaniałym wyborem na wiosenne i letnie nasadzenia. Warto jednak pamiętać, że termin kwitnienia może się nieco różnić w zależności od warunków klimatycznych i stanowiska, na którym roślina jest uprawiana. Dobrze jest obserwować roślinę i dostosowywać pielęgnację do jej potrzeb, aby uzyskać jak najlepsze efekty.

Liście skalnicy zarzyczkolistnej są równie atrakcyjne jak jej kwiaty. Mają zieloną barwę, często z lekkim srebrzystym nalotem, co dodaje im wyjątkowego uroku. Ich kształt przypomina nieco liście zarzyczki, stąd też nazwa rośliny. Liście są mięsiste i tworzą zwarte rozety, co sprawia, że roślina ta wygląda efektownie przez cały rok, nawet poza okresem kwitnienia.

Jeśli chodzi o termin sadzenia, skalnicę zarzyczkolistną najlepiej jest sadzić wiosną lub jesienią. Wiosenne sadzenie pozwala roślinie na szybkie zakorzenienie się i rozwój przed nadejściem letnich upałów, z kolei jesienne daje czas na adaptację przed zimą. Ważne jest, aby unikać sadzenia w okresach ekstremalnych upałów lub mrozów, które mogą zaszkodzić młodym roślinom.

Zastosowanie skalnicy zarzyczkolistnej w ogrodzie jest bardzo wszechstronne. Dzięki swoim niewielkim rozmiarom i dekoracyjnym liściom, świetnie sprawdza się jako roślina okrywowa, szczególnie na skarpach czy w ogrodach skalnych. Można ją także sadzić w pojemnikach, co pozwala na uprawę na balkonach i tarasach. Jej delikatne kwiaty doskonale komponują się z innymi roślinami, tworząc harmonijne zestawienia kolorystyczne.

Zimowanie skalnicy zarzyczkolistnej nie jest trudne, gdyż jest to roślina odporna na niskie temperatury. W większości przypadków nie wymaga specjalnych zabiegów ochronnych. Warto jednak pamiętać, aby przed zimą usunąć zwiędłe liście i kwiaty, co pozwoli roślinie lepiej przetrwać zimowe miesiące. W regionach o bardzo surowym klimacie, można rozważyć przykrycie rośliny gałęziami iglaków lub agrowłókniną, aby dodatkowo zabezpieczyć ją przed mrozem.

Firletka omszona

Firletka kwiecista jest dwuletnią byliną. 

Inne nazwy  firletka omszona i firletka wieńcowa.

 Bylina-  dorasta do 80 cm wysokości. 

Cała roślina  pokryta jest kutnerowatym owłosieniem. Również liście, obficie owłosione, przybierają srebrzysty kolor. są bardzo mięciutkie w dotyku. 

W lipcu  firletka kwiecista kwitnie - kwiat, o średnicy około 3 cm, wybarwiony jest na purpurowo. Kwiaty są miododajne - przyciągają pszczoły. 

Po zakończeniu kwitnienia roślina zawiązuje podłużne owocostany, zawierające liczne nasiona. Rozsiewa się samoistnie.

Stanowisko -słoneczne lub lekko zacienione. Nie lubi zbyt dużo wody.

 Dobrze znosi letnie upały. 

 Preferuje gleby bogate w składniki odżywcze, przepuszczalne, piaszczyste oraz piaszczysto-ilaste, o odczynie pH lekko kwaśnym, obojętnym i lekko zasadowym.

Jest mrozoodporna – wytrzymuje spadki temperatury do minus 30 stopni Celsjusza.

Nie wymaga nawożenia.

Pielęgnacja rośliny:

• systematyczne usuwamy przekwitłe kwiaty, co przedłuży kwitnienie , jeśli hemy aby się rozsiała sama -zostawiamy jeden kwiatostan.

Rozmnażanie firletek odbywa się poprzez nasiona, wysiewane na wiosnę do rozsadników. Sadzonki wysadzamy na rabatki na przełomie sierpnia i września.  Firletka  łatwo rozsiewa się sama, po zakończonym kwitnieniu.

 Dobrze znosi przesadzanie. 

Możemy również rozmnożyć bylinę przez podział rozrośniętej kępy.

Lewizja

Lewizja jest byliną z rodziny portulakowatych (Portulacaceae) o łyżeczkowatych, mięsistych, zimozielonych liściach, zebranych w płasko rozesłane rozetki. Pięknie wygląda nawet wtedy, gdy nie kwitnie.
Kwitnie w maju–czerwcu. Kwiatostan wznosi się nad rozetą liści, dorasta do 20 cm wysokości. Kwiaty o kształcie gwiazdy w zależności od odmiany mają żółte, białe, różowe lub czerwone paski.

Roślina najlepiej rośnie na stanowisku półcienistym do słonecznego. 

Gleba powinna być luźna, kamienista, umiarkowanie wilgotna, przepuszczalna, uboga w wapń. 

Dobrze jest wokół rośliny wysypać warstwę żwiru – zapobiega to jej gniciu.
Lewizja nie toleruje nadmiernego podlewania, nie lubi wody gromadzącej się w rozetce liściowej – nawet latem. Najlepiej posadzić ją na skarpie, w szczelinach pionowego murku, lub pod liściastymi krzewami, ale od południowej strony.

Na zimę należy zabezpieczyć rośliny przed nadmierną wilgocią, na przykład chroniąc je szklanym daszkiem, plastikową butlą z obciętym dnem lub – w przypadku większych powierzchni – przenośnymi tunelami foliowymi. Zimą należy również chronić roślinę przed słońcem.

Lewizja nadaje się do sadzenia w ogrodach i ogródkach skalnych, dobrze rośnie zarówno w grupach, jak i pojedynczo. Doskonale rośnie w szczelinach murów i skał, także w misach i skrzynkach balkonowych.Kwiaty ma -pojedyncze lub liczne, zebrane w kwiatostany groniaste lub baldachokształtne . Wsparte trwałymi przysadkami, zwykle wyrastającymi po dwie w węzłach w obrębie kwiatostanu. Mogą one być zielone lub łuskowate, całobrzegie lub ząbkowane, także gruczołowato. W obrębie kwiatostanu kwiaty wyrastają na szypułkach lub są siedzące.  Płatków korony  jest zazwyczaj od 5 do 10. 

Owoce to torebki  otwierające się od nasady ku wierzchołkowi, zawierające od 1 do 50 brązowych lub czarnych nasion.

Rozmnaża się przez nasiona wysiewane wiosną.Dla mnie to nadal czarna magia z rozmnażaniem -jeszcze do tej pory mi się nie udało rozmnożyć lewizję z nasion.Natomiast udało mi się oderwać małą odnóżkę od kwiatka matecznego i ta się ukorzeniła -ostatnie zdjęcie to właśnie ta roślinka ukorzeniona.

Moje kolory lewizji:

Gwiazda Betlejemska ,poinsecja ,wilczomlecz piękny.

Kwiat kojarzony ze świętami Bożego Narodzenia .Masowo pojawia się przed świętami na sklepowych półkach.Pochodzi z Ameryki Południowej .
Uwaga -sok wyciekający ze złamanych łodyżek jest trujący, może drażnić skórę !
Najlepiej kupować gwiazdę betlejemską w ładną ,bezmroźną pogodę ,wtedy mamy pewność ,że nie dozna szoku .Roślinka ta łatwo przemarza -reaguje wtedy zrzucaniem liści.Jeżeli jest mroźno -owijamy doniczkę w dwie warstwy papieru , aby uchronić ją przed mrozem.Przynosząc do domu - wprowadzamy stopniowo do mieszkania .To taka delikatna dama ,ale jak nas polubi będzie kwitła długi czas.
Nie lubi przeciągów , więc nie otwierajmy okna w pobliżu gwiazdy betlejemskiej .Lubi słoneczne parapety ,ale z dala od kaloryfera .
Świetnie się chowa w temperaturze 18-21 stopni C.
Kwiatki to właściwie barwne liście, tzw.przykwiatki (bo kwiatem są żółte kuleczki)   o różnorakich kolorach :
-białe
-czerwone
-różowe
-żółte
-łososiowe
-pomarańczowe.
Podlewanie -poinsecja lubi wilgotną ziemię ,nie powinna ona przeschnąć ,bo kwiatek zgubi wtedy liście. Pamiętać trzeba o tym przez cały sezon.Nie należy jej też przelewać . Najlepiej podlewać raz na dwa dni ,a nadmiar wody z podstawki -wylewać .Można też ją zraszać raz dziennie .
Po przekwitnięciu wiosną  można stosować nawóz do kwiatów kwitnących , w okresie zimowym nawóz stosujemy ostrożnie , aby wzmocnić kolor(1 x na 2-3 tygodnie).
Gdy poinsecja zgubi swoje piękne kolorowe liście ,należy łodygi przyciąć na 4-5 cm( po 2-3 pąki na łodydze mają zostać). Po przycięciu wstawiamy do chłodniejszego pomieszczenia- temp. 15-18 stopni na 4-6 tygodni, zaprzestajemy podlewania i nawożenia. Wiosną w marcu przesadzić gwiazdę do nowej ziemi - kwiatowa wymieszana z keramzytem i piaskiem - wystawić na ciepły parapet -20 stopni  .Latem wynosimy na dwór ,nie bezpośrednio na słońce , lepiej znosi zacienione miejsce.
Dwa razy latem przycinamy łodygi ,aby miała zwarty pokrój po 2-3 cm .
Jesienią- w listopadzie - aby wymusić kwitnienie należy zadbać ,aby kwiat był oświetlony do ok 8-10 godzin . Potem musi mieć ciemno .Ja swoje chowam na kilka dni do ciemnej szafy ,albo z czarnego papieru robię stożki i zasłaniam kwiat w całości.Takie zasłanianie powinno trwać od 4-6 tygodni.
Nie zawsze uda się wymusić kwitnienie .